Vandaag begin ik met een nieuwe soort serie artikelen die ik ga schrijven om meer begrip te krijgen over bepaalde onderwerpen. Ik merk zelf dat ik sommige onderwerpen vermijd, want er zijn soms veel vooroordelen. Ik wil daar doorheen prikken! Daardoor ontstond het idee om een nieuwe serie te maken hier op mijn blog.
Bij ons thuis was het de afgelopen 2,5jaar niet vanzelfsprekend dat er elke week boodschappen gedaan kon worden. Zo’n 2,5jaar geleden had mijn vader geen werk meer en kregen we het financieel moeilijk. Eerst werd het alleen de verse broodjes in het weekend minder. Daarna de koekjes en snoepjes, en uiteindelijk ook alle andere extra’s. We hadden nooit gedacht dat het ons zou overkomen, maar dat denkt iedereen natuurlijk! Ooh mij overkomt dat niet! Nou daar kun je je goed in vergissen! Ook jou kan het overkomen! En wat kun je er aan doen als je je baan verliest en er geen ander werk op je pad komt?
Ik heb al die tijd niets gezegd. Het was in diezelfde tijd dat ik begon met bloggen! Ik kan het me goed herinneren. Ik moest mijn ouders financieel helpen om boodschappen te halen omdat er geen geld was (ook niet naast de WW-uitkering/bijstand), ik had het geluk destijds dat ik volledige studiefinanciering kreeg en ik van de 360 euro in de maand maar zelf 60 euro nodig had voor mijn vaste lasten. Ik kon hun dus helpen! Maar op een gegeven moment hield dat op, en mijn ouders zijn via de gemeente verder gaan kijken naar oplossingen.
We kregen een intake gesprek thuis voor de voedselbank. In eerste instantie zaten we daar natuurlijk helemaal niet om te springen. Want je wilt niet afhankelijk zijn van anderen! Je wilt jezelf kunnen redden en geen hulp van anderen. Maar het moest! Het kon niet anders, want er was haast geen eten op tafel. 2 hele lieve dames kwamen bij ons thuis (van deventer voedselbanken), voor een intake. Ze zagen hoe erg het financieel achteruit was gegaan en ze vonden het heel erg. Hadden wij maar eerder gebeld zeiden ze nog! Een intake voor de voedselbank is geen pretje. Je hele financiele kant word binnen en buiten bekeken. We waren toch ergens blij dat we hulp kregen ook al was de stap erna toe best moeilijk om te zetten!
De allereerste keer dat we een pakket kregen van de voedselbank kwam ons pakket nog uit de regio. En ze brachten het met een busje bij ons thuis. Iets wat ik nooit meer zou vergeten! Daar kwam het witte busje met rode grote letters ‘VOEDSELBANK’ aangereden. Ik schaamde me eigenlijk kapot. Maar snel zette ik toch een soort knop om ‘ maar wij kunnen er niets aan doen’. Het eerste pakket wat we kregen bekeken we ook met veel bewondering! We kregen producten die we zelf nooit zouden kunnen kopen. Van nuttige dingen als boter, brood etc. tot de wat (in onze ogen) overbodige producten als toetjes en snoep.
Zo’n 2,5jaar hebben we een pakket gekregen (de laatste 2 jaar hebben we in Rijssen zelf een pakket kunnen ophalen, vaak op de fiets). De mensen waren erg aardig en begripvol. Maar het in de rij staan vond ik nooit zo leuk. Tja ik kan het niet goed uitleggen. Er is en blijft toch een soort schaamte van ‘ ik kan mijn eigen boodschappen niet zelf kopen’. In die 2 jaar tijd kreeg mijn vader ook weer werk. Hij rijd nu op de taxi (zeer onregelmatig werk), soms rijd hij maar 2 uurtjes op een dag, en de andere keer bijna 12uur. Maar er kwam nooit echt een soort regelmaat in de financiën. Tot afgelopen mei-juni. Mijn vader kon veel rijden en maakte behoorlijk wat uurtjes. (Daarbij komt ook dat we in februari de auto hebben moeten weg doen) en we hebben de laatste week van juni besloten om het weer zelfstandig te proberen. Het zullen niet gelijk boodschappen karren vol worden, maar de noodzakelijke dingen zijn het belangrijkste. En hier en daar een keer iets extra’s is ook wel eens fijn! En alleen al het gevoel van zelf al je eigen boodschappen halen is erg fijn! We hebben ook sinds 27 juni weer een auto, en ook dat voelt qua ontspanning gelijk veel beter in huis.
Ik zei wel eens. Er is ooit een keer licht aan het einde van de tunnel.
Met deze eerste Personal life artikel wil ik alleen maar zeggen dat het niet altijd mensen zijn die er iets aan kunnen doen. Mijn vader kon er niets aan doen dat hij geen werk meer had, en geen werk kon vinden. Tja ik heb het zelf ook 8 maanden gehad! Ik weet precies hoe frustrerend het is om niets te kunnen vinden!
In mijn 2e personal life vertel ik iets wat we door de voedselbank hebben gekregen! Iets wat enorm leuk was, en ik zet hun daarom graag even in het zonnetje! Want dat verdienen ze zeker! Ben je al benieuwd wat het is? Je leest het binnenkort op mijn blog!
Wat heftig om te lezen… wat ben ik blij dat het weer beter gaat 🙂
Dankjewel, ja daar zijn wij ook heel erg blij mee! 🙂
Dat geloof ik meteen 🙂
Wow, wat een verhaal! Ik kan begrijpen dat het echt een hele vervelende tijd geweest moet zijn.. Fijn dat het nu weer wat beter gaat en dat je vader weer werk heeft!
Ja ik ben blij dat mijn vader weer kan werken, en nu hopen dat hij genoeg uren op de taxi kan maken ! Het is vervelend geweest, maar we hebben ons erdoorheen geslagen.
Wat fijn dat het nu beter gaat. Ik ken de crisis van de begin jaren ’80 van behoorlijk dichtbij. Toen verloor mijn vader zijn baan.
Ja dat is echt heel erg naar! En iedereen die tegen je zegt ‘moet je maar gaan werken’. Maar wat nou als er geen werk is hier. Ik heb ook geluk dat ik vakantie werk kan doen tot 30 september. Anders had ik ook nog geen werk. Ander werk is hier ook niet in de buurt. Gelukkig gaat het nu beter 🙂
Wat een verhaal! Mijn stiefvader was ook zijn baan verloren terwijl hij er al 25 jaar in dienst was?! Nu heeft hij een nog hogere functie bij een ander bedrijf gelukkig! Mooi dat het bij jou ook weer wat beter gaat!
X
Ja dat was ook het geval bij mijn vader. Daarbij kreeg hij ook een burnout, en tja. Helaas heeft hij geen hogere functie kunnen krijgen. Maar ik blijf elke dag hopen dat hij genoeg kan rijden op de taxi, zodat het financieel goed blijft gaan! xx
Jaah, vervelend! Ik hoop dat alles goed komt!x
Dankjewel! x
Wat ongelooflijk goed dat je dit beschrijft en wat dapper! Lucht het jou ook op om over dit onderwerp (en misschien straks ook andere onderwerpen) dingen die jou/ jullie zijn overkomen te beschrijven?
Ik lees uit hoe je het opschrijft dat je er van uitgaat dat (veel) mensen een oordeel hebben over anderen die werkeloos zijn. Of die (een tijdje) afhankelijk zijn van instanties als VOedselbanken. Heb je ondervonden dat dit zo is? Dat lijkt me echt afschuwelijk. Mensen vinden/oordelen vaak zoveel en zo hard, niet gehinderd door enige kennis. Wat fijn voor jullie en anderen in dezelfde positie dat er instanties zijn om te helpen. En helemaal fantastisch dat de weg omhoog er is.
bedankt voor je verhaal!
Hartelijke groet, Alexa
Bedankt voor je ontzettend lieve reactie. Mijn moeder en ik kregen er kippenvel van!
Helaas hebben we meerdere keren ondervonden dat mensen je anders gaan aankijken. Zelfs familie die niet bij je op visite komen omdat ze bang zijn dat je iets op tafel zet van wat je gekregen hebt van de voedselbank. Er hangt zo’n taboe op alles wat met armoede te maken hebben. Ik weet zeker dat wij niet de enige zijn die het moeilijk hebben (gehad), er is ook zo veel stille armoede hier in Nederland.
En ik ben zo blij dat ik ontzettende lieve berichten krijg hier op mijn blog. Dat had ik nooit verwacht, ik had me al voorbereid op het ergste. Maar dat is helemaal niet zo! En daar ben ik echt oprecht heel erg blij mee!
Groeten Carolien
Het is vooral heel goed dat je er open over bent (en van je ouders, fijn dat jullie er zo met elkaar in staan). Weet je dat veel mensen het ook gewoon echt moeilijk vinden om een reactie te geven; iets te zeggen of te doen. Die het wel zouden willen maar niet weten wat of hoe. En die het niet durven vragen. Omdat ze niet weten of t op prijs wordt gesteld etc. Doordat jij/ jullie er open over kunnen en durven zijn, kwetsbaar jezelf opstelt, geef je een ander ook ruimte om iets terug te geven. Zo mooi werkt dat tussen mensen.
ik hoop dat het in de off-line wereld ook helpt.
Nogmaals sterkte y buena suerte (veel geluk).
Keep writing!
xA
Dit heeft mij zoveel gegeven. Zoveel lieve berichten, nooit verwacht. Ik dacht dat ik allemaal nare reacties zou krijgen of een terugloop in bezoekers, etc. Maar in plaats van dat is het helemaal het tegenovergestelde. Super lieve berichtjes van iedereen, met hele bemoedigende woorden, ik en ook mijn ouders hebben vol bewonderen en verbazing al jullie berichtjes zitten lezen! Ook vooral mijn ouders waren er van onder de indruk.
Zo lief allemaal! Ik wil je heel erg bedanken voor de lieve woorden en je berichtjes! Liefsx
Wat goed dat je toch besloten hebt om er over te bloggen! Fijn dat het weer wat beter gaat, hopelijk houdt dat vol! Xoxo
Bedankt! Ik heb lang getwijfeld, en er met mijn ouders over gepraat en uiteindelijk besloten om het toch te doen. Want ik hoef mij niet te schamen. Wij konden er niets aan doen. En het gaat nu beter, we redden het zelfstandig! En daar mogen we ontzettend trots op zijn!
Bedankt voor je lieve berichtje!
xx
Wow echt gedurfd om online dit te gooien! Wat een moeilijke tijd … maar toch is alles beetje op rolletjes gaan lopen… vervelend zeg zo’n situatie! !
Dankjewel! Ja ik twijfelde lang, maar nadat ik goed met mijn ouders heb gepraat heb ik het toch maar gedaan! Ja ik ben zo blij dat het nu weer beter gaat! Er schijnt eindelijk weer een zonnetje in huis! xx
HI Carolien, gelukkig bestaan er initiatieven zoals de voedselbank en inderdaad, het is niet iets om je voor te schamen. Goed van je dat je het hebt gedeeld, ik hoop dat je veel positieve reacties krijgt. Liefs & groetjes, Eva – http://www.mrsanchelon.com –
Hoi Eva! Bedankt voor je lieve reactie! Alleen al jullie lieve berichtjes doen me zoveel goeds! Ik kan het nog steeds niet geloven. Een aantal ook aan mijn ouders laten lezen, en ook die zijn er van onder de indruk! Nee klopt, niets om je voor de schamen. Het kan echt iedereen overkomen! Gelukkig bestaan er initiatieven als de voedselbank, zo is er toch nog iets als een uitweg, zonder hadden we het niet gered! Want dan was er helemaal geen eten op tafel. Tja en dan ben je maar wat blij met alles wat je krijgt! Ook al eet je dan 3keer in de week bloemkool of witlof. Je hebt geen keus, en je hebt iets te eten! Gelukkig kunnen we nu weer zelfstandig al onze boodschappen doen, en daar zijn we maar wat blij mee! Hoe je van zo iets kleins al gelukkig kan worden!
Nogmaals bedankt voor je lieve bericht! <3 Liefs Carolien
Wauw wat vind ik het superbijzonder om te lezen en dapper dat je dit met ons wilt delen. Wat zijn jullie als gezin ook ontzettend sterk! Heel veel bewondering voor je en ik wens je alle geluk en warmte toe voor in de toekomst. Ik ga je komende artikelen erover ook zeker lezen, echt inspirerend dankjewel!
Ontzettend bedankt voor je lieve reactie! Ik heb lang getwijfeld en veel met mijn ouders erover gesproken. Maar het was toch een deel van mijn leven, en daarom ook een deel van mijn blog. Ik hoef me er niet voor te schamen want we konden er niets aan doen. Het gaat nu gelukkig stukken beter! Heel erg bedankt voor je lieve woorden! Liefsx.
Dapper dat je dit deelt. Ik wens je het beste.
Heel erg bedankt!
Knap dat je het in een blog beschrijft! Net wat je schrijft: we hoeven ons hier niet voor te schamen! Wees maar trots op jullie als gezin 🙂
Heel erg bedankt voor je lieve berichtje! Ik krijg steeds kippenvel en tranen in mijn ogen als ik al jullie berichtjes voorbij zie komen 🙂 xx
Gelukkig is het nu een stuk verbeterd. Hopelijk kan die voortgang zo doorgaan!
Dat hopen wij ook zeker! Het is nu vooral nog wat onwennig, want je moet nu elke week ‘zelf’ kiezen wat je die week wilt eten, daarvoor waren we afhankelijk van wat we kregen. Maar ik kan je wel zeggen dat het zo ongelofelijk goed voelt! Een vrijheid! Bedankt voor je lieve berichtje!
`heftig, gelukkig dat het nu allemaal beter gaat! Het is makkelijk om voor vele dingen te schamen maar soms is er ook gewoon helemaal niks aan te doen. ik ben ook 8 maanden verkloop geweest en was afhankelijk van mij moeder die mij moest ondersteunen van uit het buitenland, ik kon geen ww-uitkereing krijgen, ik ging langs zoveel uitzendbureau’s om de 2 dagen, keek online voor werk maar niks. nja 2 jaar verder en ik doe een opleiding en krijg stufie met lening. zit nog steeds wel in de geld problemen maar gelukkig niet meer zo erg als 2 jaar terug.
fabianne,
onlangs geplaatst: http://cookiesandperfection.blogspot.nl/2015/06/zomer-tip-hold-yt-zomergadet.html
Wat dapper dat je het durft te vertellen! Ik weet zelf ook hoe moeilijk het is. Ik heb nu tijdelijk (vakantiewerk) werk gevonden met een contract tot 30 september. Maar voor daarna vrees ik weer het ergste. Er is gewoon heel erg weinig. En dat wast er is, dat geven ze liever aan een heeeeel ervaren iemand of een piep jong meisje van net 16 jaar! Tja.. hopelijk kan ik in september beginnen met mijn rijbewijs wat mijn zoekomgeving natuurlijk ook weer vergroot. Ik ga er in ieder geval weer het beste van maken! xx
dat is inderdaad het beste wat je kan doen. xxx
Respect voor jouw verhaal. Heftig om dit mee te maken. En stoer van dat jullie het weer zelf wilden doen. Bijzonder dat je dit wilt delen en goed ook want er zitten veel te veel mensen in deze situatie 🙁
Ja het zijn meer mensen dan we allemaal denken! En ook mensen waarvan je het helemaal niet van zou verwachten! Er is zoveel stille armoede in Nederland. Het voelt zo goed om weer zelf je eigen boodschappen te kunnen doen. En zelf te kunnen kiezen wat je die week gaat eten. Voorheen waren we afhankelijk van wat we kregen, en wat we die week dus gingen eten. Dit is echt een hele vrijheid! Het voelt in ieder geval heel erg goed! Bedankt voor je lieve reactie! <3
Dit is voor ons een bekende gegeven, ik weet hoe het voelt als je bij een voedselbank aan moet kloppen ,En je schaam je behoorlijk is inderdaad geen pretje in de rij moeten staan voor je eten en kleren. Ik ben blij dat ik al 2 jaar schuldenvrij bent, en af en toe krijg ik nog steeds een sneer naar me toe . Jij zit toch bij de voedselbank ,is alleen mij en rot gevoel te bezorgen. Maar nu denk ik weet beter. Wat leuk dat je aan andere laat zien hoe het bij jullie thuis aan toe gaat.
Jullie zijn ook naar de kledingbank geweest? Wij ook, dit werd op een gegeven moment een aanvullen op de voedselbank. En tot onze verbazing waren het niet eens allemaal 2e hands kleding, maar ook heel erg veel nieuw uit de winkels. Dat wat ze niet verkocht kregen werd aan de kledingbank gegeven en konden de mensen dan uitzoeken.
Ik moet wel zeggen dat ik het in de rij staan voor een pakket niet ga missen. Het was heel erg fijn dat we het hebben gehad, maar toch, het is niet leuk om daar te moeten staan! Ik vind het jammer dat je het zelf ook heb moeten mee maken. Het blijft je toch altijd bij.
Bedankt voor je lieve reactie! xx
WoW, zo herkenbaar! Mijn vader werkte vroeger toen wij klein waren in de mosselen en soms was er 3-6 maanden geen werk, eer je je geld krijgt van de ww uitkering ben je ook al maanden verder. Dus zaten we ook vaak zonder geld, gelukkig sprong mijn oma bij.En konden we t net redden. Wij konden nooit op vakantie. Maar bijna heel t dorp had dit dus, best erg! Knap dat je hierover durft te schrijven!
Dat lijkt me ook heel erg naar. Een deel van het jaar heb je het goed, en is er niets aan de hand. En een ander deel heb je niets meer. En zeker als je weet dat het eraan zit te komen. Ik ben blij dat het nu bij jullie ook wat beter gaat! Ik deed een aantal keren vakantiewerk en van dat geld wat ik daar verdiende betaalde ik de vakanties. Daarom konden we de laatste aantal jaar toch op vakantie. Je ik ken het met de ww uitkering. Voor je er bent, ben je echt maanden verder! Zo vervelend! Daar moeten ze echt iets aan doen! Bedankt voor je lieve reactie! <3
Heel moedig om hierover te schrijven, het is ook erg mooi en vlot geschreven.
Ik hoop dat je familie nu volop kan genieten van een betere periode.
Groetjes,
Eline
Heel erg bedankt voor je lieve reactie! Dat hopen wij zelf ook 🙂 Liefsx
Ja daar zijn wij ook heel erg blij om! Er is een zonnetje aan het einde van de lange donkere tunnel! xx
Wat een heftig verhaal om te lezen. Ik bewonder je enorm dat je er zo open over spreekt, ik ben er zeker van dat dit een grote steun is voor mensen die in dezelfde situatie zitten. Ikzelf weet wat het is om het niet breed te hebben, alleen is het bij ons wat anders gelopen dan bij jou. Ik woon al een tijdje niet meer thuis, maar het blijft me toch raken en ik ben er mee bezig zodat mijn moeder toch de steun krijgt die ze nodig heeft. Ik kijk uit naar het vervolg! Be strong! Liefs! x
<3 dankjewel voor je lieve reactie! Aankomende week komt er een vervolg! Ik ga die vandaag schrijven. 🙂 xx
Oef deze raakt mij diep want alles wat je zegt Is herkenbaar. Wij zijn nog net niet naar de voedselbank gegaan maar tig deurwaarders, schuldsanering…. Afgesloten van gas en licht gewoon omdat mijn moeder het geld niet had. Jaren ben ik hoofdkostwinnaar geweest thuis het Is denk ik onze redding geweest dat ik redelijk verdiende en zo 3 mensen kon onderhouden maar ik denk echt niet graag aan die tijd terug….
Zo deed ik dat met mijn studiefinanciering. Gelukkig hebben we het nooit gehad dat er deurwaarders aan de deur zijn geweest, omdat mijn ouders altijd wel eerst alle rekeningen betaalde, daarom was er geen geld meer over voor eten. Tja ik ben blij dat er zulke instanties zijn, maar ik ben ook erg blij dat het voor ons nu niet meer nodig is! Je krijgt zoveel vrijheid, alleen al in het bepalen wat je elke week wilt gaan eten! Naar dat je het ook heb mee moeten maken hoe het is om geen geld te hebben. Hopelijk gaat het nu beter, ik gun het je van harte! x
Het gaat heel veel beter, mijn vriend en ik hebben het echt goed samen. En mijn moeder heeft het gelukkig ook een eind makkelijker sinds mijn broer en ik het huis uit zijn 🙂
Gelukkig maar!
Heftig om dit te lezen. Soms kun je in dit land er echt niets aan doen. De vaste lasten zijn behoorlijk hoog om onder een dak te kunnen blijven wonen!