Ik ga verder waar ik in de vorige blogpost mee geëindigd ben. Namelijk Het ging beter, tot… Misschien heb je mijn vorige blogpost hierover niet gelezen, dan verwijs ik je liever eerst terug naar die blogpost, om het verhaal allemaal beter te begrijpen. Klik hier op het linkje naar de vorige blogpost hierover. Heb je die wel gelezen, dan zal je in deze blogpost mijn verhaal tot het dagelijkse leven lezen. Een heftig verhaal, maar dit is wat ik heb gezien, en hoe ik het heb meegemaakt. Mijn verhaal, mijn herinneringen. Lees je weer mee?
Het ging beter, tot.. Tot het einde van zijn middelbare school. Hij gedroeg zich als een voor ons ‘normale’ puber, en had geen hulp nodig. Het ging hem goed af, buitenstaanders merkte niets van zijn ‘aparte’ gedrag. Toen we het eens aan iemand vertelde, omdat het toevallig ter sprake kwam, reageerde ze verbaasd, ja? Heeft hij Autisme? Nee, joh, dat kun je helemaal niet zien! Nee je kan het inderdaad niet zien, maar je kan het maar al te goed merken! Het is nooit weg geweest, en dat zal het ook niet gaan! Zelf heeft hij waarschijnlijk niet eens door dat hij autisme heeft. Of hij weet wat het inhoudt, vraag ik me ook wel eens af. Ik wil hem absoluut niet zwart maken, of iets in de richting. Begrijp me niet verkeerd, maar het is nogal een ‘last’ op je schouders, een kind met autisme. In mijn geval, een broertje met autisme! Het is een bepaalde invloed op het hele gezin, niet alleen op de ouders, of op het desbetreffende kind. Nee iedereen, wij allemaal! Waarom zul je je afvragen. Ik hoor het jullie al denken!
Het gedrag, zijn beperking heeft invloed op ons allemaal. Wij moeten rekening houden met wat we zeggen, en wat we doen. Gezegdes en dat soort dingen snapt hij niet. Dit neemt hij letterlijk. Vroeger als ik zou zeggen ‘Spring van het dak of klim in die boom’, dan nam hij dat serieus en zou hij het gaan doen.
Autisme is een heel raar iets. Bij iedereen is het anders, en je hebt veel verschillende soorten autisme. Mijn broertje valt onder de restgroep, hij heeft van alles een beetje, maar niet specifiek één groep. Dat is helemaal lastig! Bij iedereen moet je een andere manier van behandelen toepassen. Werkt het voor jou, dan hoeft het niet voor de ander te werken. Dat is zo lastig! Er zijn wel richtlijnen, maar vaak zijn die moeilijk toe te passen op de ‘lichtere’ vormen. Ja mijn broertje viel onder de lichte vorm van autisme.
Maar goed, even verder bij waar ik gebleven was.
De middelbare school.
Hij is begonnen op een speciaal middelbare onderwijs, hier heeft hij 2 jaar op gezeten, maar hij merkte daar zelf dat hij anders was dan de kinderen. Want op die school zaten ook kinderen die een zwaardere beperking hadden! Hij is omdat het toen zo goed ging op school, en zijn gedrag redelijk ‘onder controle’ was, naar een normale middelbare school, waar ik ook op had gezeten. Zonder begeleiding, helemaal zelfstandig zoals jij en ik! Daar heeft hij op basis, metaaltechniek gedaan. En dit heeft hij ook afgerond! Nadat hij zijn vmbo diploma basis heeft gehaald wou hij graag de vrachtwagen opleiding gaan doen. Omdat hij natuurlijk ook gewoon leerplichtig is, ging hij deze opleiding doen op niveau 2 aan het ROC. Hij had meer moeite met de opdrachten etc, dan de anderen in de groep, maar hij haalde alle rijbewijzen (vaak pas na de 3e keer), maar hij heeft ze wel mooi! Hij maakte zijn opleiding af, en heeft nu een niveau 2 diploma als vrachtwagen chauffeur.
Hoe is de autisme terug gekomen?
Nou eigenlijk is de autisme nooit weg geweest! Het was een lange tijd behoorlijk ‘onder controle’. Omdat mijn ouders hem veel handvaten voor bepaalde situaties hadden geleerd, had hij minder moeilijk om met sommige dingen om te gaan. Inmiddels was hij boven de 18 en redelijk uit de puber zone. En toen begonnen we toch weer trekjes te zien. Verkeerde vrienden en vriendin, verkeerde omgeving, zijn koppigheid en zijn autisme. Allemaal verkeerde sleutels! Dit heeft er toe geleid dat hij zelf geen overzicht heeft in eigenlijk alles. Geldzaken, daar snapt hij niets van, en hij kan daar dus niet mee omgaan. Emoties van anderen, die snapt hij niet en ziet hij ook niet!
Dat vind ik nog het ergste, dat hij totaal niet doorheeft hoe een ander zich voelt of dat er iets aan de hand is. Jij en ik zouden dat meteen zien, zelfs van een wildvreemde! Wij zouden als iemand huilt, diegene gaan troosten. Hij doet helemaal niets, of hij vraagt ‘is er iets’, maar vaak loopt hij weg bij dit soort situaties. Omdat hij niet weet hoe hij er mee om moet gaan.
En nu?
Ik heb nauwelijks contact met mijn broertje, ondanks dat hij nog gewoon thuis woont en ik ook. Hij is veel van huis, en als hij thuis is, dan praat hij nooit met mij. Eigenlijk hebben we totaal geen band meer met elkaar.
Ook al zijn deze twee blogposten over dit onderwerp nog lang niet 1/3 van het hele verhaal, toch hoop ik dat ik jullie een goed beeld heb gegeven van hoe ik mijn jeugd heb doorgebracht met een broertje met autisme. En nogmaals, autisme is bij iedereen verschillend, geen enkele autist is gelijk! En er is ook niets mis met autisme als ze maar de goede en juiste begeleiding krijgen!
Hoe zou jij reageren en gedragen als je weet dat diegene autisme heeft?
Veel liefs,
Carolien
Wat ontzettend naar dat het contact weg is. Het lijkt me alleen erg lastig om een gesprek met heb te beginnen
Klopt, daarom heb ik ook zo weinig tot geen contact met hem. Hij is hier wel thuis (maar ook vaak weg) en tja, dan zeggen we toch niets tegen elkaar.
Toch is dat wel jammer. Hoop voor je dat dat ooit weer een beetje komt en dat je dan een leuk gesprek kunt hebben 🙂
Dankje! Ja dat hoop ik zelf ook! Maar hij zou eerst nu wat dingen zelf moeten veranderen, maar daar gaat hij nu voor in therapie. Dus hopelijk gaat dat wat helpen!
Ik hoop het ook 🙂
Dankjewel! x
Alsjeblieft 🙂
Hem*
Géén idee eigenlijk, het zou leren aanpassen worden en met meer dingen rekening houden dan anders denk ik.
Ja het is best lastig! Er is helaas geen handleiding hoe je moet handelen 🙂
Dat geloof ik best, alleen zal jij er wel méér over weten dan wij allemaal hier. 😉
Dankjewel! Ja dat vind ik ook heel erg jammer! Ik hoop dat dit nog anders wordt, en dat we weer leuk met elkaar kunnen praten, maar voor nu zit dat er geloof ik echt niet in. Tja, alles heeft zijn tijd nodig! xx
Lijkt me wel lastig zeg! Is zeker niet niks… Ik heb ook geen band met mijn broer, (hij heeft geen autisme) en vind dat soms weleens jammer. Maarja, zoiets kun je niet forceren helaas.
Klopt, van forceren maak je het alleen maar erger. Vaak genoeg geprobeerd, maar ik doe het niet meer. Als hij niet wil, dan niet! Tja, daar kan ik moeilijk wat aan gaan veranderen! Jammer dat je ook geen contact hebt met je broer.
Even beiden posts zitten lezen met heel erg veel herkenning. Mensen met autisme ik heb er “veel” in mijn directe omgeving: Sas (1 van mijn beste vriendinnen), mijn broertje en in hele lichte mate Jer ook. Ik herken veel situaties en zeker wat je zegt hoe ze met emoties omgaan, zeker omdat ik zelf heel erg emotioneel ben is er nog wel eens onbegrip 😉 Wat ik je wil uitleggen is iets wat alle 3 de mensen tegen mij gezegd hebben. Wanneer je autisme hebt kan je heel gedrag eigen maken wat gewenst is, en zo kunnen mensen nog best normaal functioneren. Echter het kost zoveel energie dat ze op een gegeven moment knakken en weer terugvallen in hun oude gedrag van frustratie en ontwijken. Wat mij heel veel houvast heeft gegeven in alle relaties is verschrikkelijk duidelijk zijn, tot het botte af. Autisten hebben behoefte aan duidelijkheid en nuances hebben vaak een tegenovergesteld effect van wat je wil bereiken. Ik wil je niet dwingen maar het is en blijft je broer, is het niet zonde dat het nu zo loopt tussen jullie beiden?
Ik vind het ook heel erg jammer dat het zo loopt, maar hij wil zelf ook geen contact. Omdat hij zo jaloers is, en ik in zijn ogen beter ben ik alles dan hem. Zo heb ik een hogere opleiding, (dat kan hij niet hebben), ik heb mijn financiele kant op orde (kan hij zelf ook niet), en zo zijn er nog veel meer dingen waar hij niet tegen kan. Tja ik kan daar weinig aan doen, ik kan moeilijk mijn leven laten schieten voor hem. En ik ga niet meer dingen laten omdat hij dan jaloers wordt. Ik doe al genoeg dingen uit zijn zicht, en moet vaak over de leukste dingen mijn mond houden (of niet over praten als hij thuis is), en dat is voor mij ook frustrerend. Dus tja, eerst zijn therapie die hij volgende week gaat krijgen afwachten, en wie weet gaat het daarna wel beter. Dat hoop ik wel, maar je kunt het niet forceren.
Die therapie gaat zeker helpen, dit is precies wat er tussen mij en Sas ook altijd speelde en zij is door de therapie in gaan zien hoe heftig dat voor anderen, waaronder ikzelf, is om mee om te gaan. Hoop echt voor je dat het je broer gaat helpen! knuffel
Dankjewel! xx
Wow.. echt heftig hoor als iemand in je familie autisme heeft.. jammer van het contact zeg… 🙁
ja klopt, is ook heftig, en zeker als het lang goed gegaan is, en nu ineens zo slecht. Gelukkig gaat hij volgende week therapie krijgen en dan hoop ik dat het beter gaat.
Zeker…. awww dat is fijn dan hoop ik echt voor jullie allemaal dat het beter gaat!
Dankjewel! Ja we wachten hier al op sinds januari, dus hopelijk gaat het nu ook wel werken! Gewoon duimen en dan komt het hopelijk wel goed! Alles heeft zn tijd nodig, en zolang hij zelf ook het nut ervan in ziet..
Pakkend artikel en vooral moedig van je om hierover zo open te schrijven. Ik had het vorig artikel ook al gelezen en ik heb toen net hetzelfde gezegd. Het moet zeker niet makkelijk zijn om zoiets van dichtbij mee te maken. Wat vreselijk dat het contact tussen jullie zo is misgelopen. Ik denk dat zoiets niet gemakkelijk is om te zien gebeuren. Ik wens jouw en je familie nog heel veel sterkte en moed in het verdere leven met deze situatie! Liefs! x
Heavy verhaal! Ik heb bij je in de klas gezeten en ken je broertjes/ ouders van gezicht. Maar ik heb echt aandachtig zitten lezen, zo verhaal, zo van een andere kant. Wauw, het heeft me aan het denken gezet!
Hoi Eline!
Ja het is ook best heftig om er mee te leven, alles behalve leuk! Dankjewel voor je compliment, ik hoopte het goed over te brengen en niet om hem zwart te maken. Dit is mijn kijk erop en erop geweest.
Lang niet gesproken zeg! Gaat alles goed met jou? Hoe het met mij gaat kun je bijna helemaal op mijn blog lezen 🙂 Haha, nee, het gaat goed met mij hoor!
Groetjes Carolien