Mijn hersenen zijn er een paar hoor! Sinds afgelopen weekend is het eigenlijk helemaal mis. Heb ik gefaald? Waarom kan ik het niet en waarom heb ik niet de oplossing? Ik ben teleurgesteld in mezelf maar waarom eigenlijk?
Ik snap soms helemaal niets van mezelf. Bijvoorbeeld nu en eigenlijk vooral heel vorige week. Heb ik echt gefaald en waarom voel ik dat zo? Het willen prestreren zodat anderen niet teleurgesteld in mij worden is misschien daar wel een reden voor. Maar waarom voel ik die drang?
Je moet dit en je moet dat
Dat anderen bepaalde verwachtingen van je hebben dat wist ik wel. Maar nooit eerder had ik het gevoel zo gefaald te hebben als nu. Je bent 25 jaar dus je moet dit en je moet dat allemaal al voor elkaar hebben. Nu vond ik dat ik sinds vorig jaar augustus al aardig op weg was met mijn eigen autootje. Maar nu ik noodgedwongen die moest verkopen voelt het alsof ik heb gefaald en weer 10 stappen terug doe in mijn zelfstandigheid. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. Doordat er bepaalde dingen van mij worden verwacht heb ik dat gevoel terwijl ik dat helemaal niet wil.
Waarom ik trots kan zijn op wat ik wel heb bereikt!
Zoals ik wel vaker heb geschreven heb ik ongeveer 6 jaar heel veel ziekenhuis bezoeken en dokters bezoeken gehad omdat ik ziek was zonder dat ik een diagnose had. Uiteindelijk is op 29 juni 2017 de diagnose Ziekte van Crohn en in februari 2018 de diagnose Fibromyalgie gesteld. Jaren was ik op zoek naar een reden waarom ik moe was, pijn had en amper kracht had. Nu de diagnoses er zijn en ik dus weet wat het is en wat ik kan doen om mijn klachten te verminderen, zonder medisch gedoe, kan ik veel meer dan ik eerst kon. Ik werk nu gemiddeld tussen de 15 en 30uur per week, iets wat ik een aantal jaar geleden echt niet kon. Iets waar ik toch zeker trots op mag zijn!
Als ik kijk waar ik vandaan heb moeten komen kan ik trots op mezelf zijn. Ik heb mijn niveau 4 diploma behaald, thuisstudie Medisch secretaresse gedaan en afgerond met een 8.9 als eindcijfer. Heb ik mijn gezondheid zover onder controle dat ik zelf merk wanneer ik een tandje terug moet doen, weet ik waar ik mezelf iets beter door kan voelen en hoe ik de pijn dragelijk kan maken. En ik heb werk! Nee geen werk waar ik op dit momentje mijn eigen huisje zou kunnen krijgen, maar daar ben ik wel hard mee bezig om dat wel voor elkaar te krijgen.
Merk jij in je omgeving ook dat anderen bepaalde dingen van je verwachten?
Gelukkig geef je in deze blog zelf het antwoord op je openingsvraag.
Mensen hebbn altijd een verwachtingspatroon. Laat je daar alsjeblieft niet door beinvloeden! Je moet je eigen pad kiezen en belopen en de hobbels en afwijkingen die jouw pad heeft, kent niemand anders! Niemand weet hoe het voelt om in jouw schoenen te staan, om jouw stappen te maken, dus de vooroordelen en de verwachtingen van anderen moet als water van je af spoelen.
Kijk inderdaad naar wat je al allemaal bereikt hebt, menig ander zou er heel anders mee omgaan. Je doet het perfect, don’t let anyone tell you different!
Je mag zeker trots zijn op wat je bereikt hebt ondanks alle tegenslagen. Als iemand een vechter en een doorzetter is ben jij het wel!
Aah dankjewel meid! Super lief van je <3