Anorexia, iets wat je steeds vaker ziet bij meisjes die in de puberteit komen. Een ziekte die alles kapot maakt en uiteindelijk zorgt voor het verschrikkelijke. Heb jij Anorexia of ooit mee te maken gehad of wil je mensen helpen die deze verschrikkelijke ziekte hebben? Lees dan dit artikel.
Vandaag vertel ik jullie mijn verhaal, gelukkig kan ik het na vertellen en kan ik jullie nu tips geven om er vanaf te komen of om er gewoon nooit aan te komen!
Toen ik 15 was kwam ik op het MBO, zoals de meeste weten heb ik de opleiding Sociaal Pedagogisch werker gedaan, en dan moet je ook stage lopen in het werkveld. Zo ging ik stage lopen op een kinderdagverblijf. Maar dit pas vanaf het 2e jaar. Dus toen werd ik 17jaar en ging ik stage lopen (ik ben eind september jarig vandaar dat ik nog best jong was toen ik op het MBO kwam). Op deze stage plek waar ik vanaf januari stage ging lopen deden alle leidsters natuurlijk weer aan diëten na alle feestdagen die achter de rug waren. Toen ik 17jaar was trok ik mij altijd heel erg aan wat anderen van mij vonden. Zoals je wel hebt kunnen lezen in het artikel over Faalangst die ik hierna kreeg.
Tussen de middag gingen we samen met de kinderen eten, ook de leidster aten mee in het begin. Maar na een paar dagen/weken aten ze niet meer mee omdat ze aan shakes en andere dingen deden. Ik durfde toen ook niet meer mee te eten waardoor ik mijn eerste maaltijd op de dag oversloeg. Ik at dus alleen nog een ontbijt (1boterham destijds) en een warme maaltijd ’s avonds. In het begin had ik vaak honger, maar hoe verder ik was des te meer dingen ik ging laten staan. Want dit was goed, zo zou ik ook gaan afvallen en kon ik ook mooi dun zijn. Ik woog 58 kilo en mijn streefgewicht (gezond gewicht) was 75 kilo. Dus ik was al voordat ik hieraan begin te licht).
Eerst sloeg ik het ontbijt over, want dit was makkelijk, mijn ik at ’s ochtends nooit met mijn ouders. Dus zij zouden het ook niet kunnen zien, of er iets van kunnen zeggen. Maar na een paar weken op alleen water en mijn avond eten was ik ongeveer 48 kilo, ik deed meerder lagen over elkaar heen zodat mensen niet konden zien dat ik zoveel was afgevallen. Al begonnen mensen het wel in mijn gezicht te zien, ik heb van mezelf al een smal gezicht, maar ik kreeg deukjes, en werd ook erg wit. Vaak blauwe handen omdat ik het altijd koud had, ondanks 3 paar sokken, 2 truien, een vest, een thermo legging en dikke spijkerbroek. Toen ik ook nog mijn warme maaltijd ging halveren ging het mis. Ik dronk de hele dag door water want dit zorgt ervoor dat het vet niet wordt opgeslagen maar wordt weggevoerd.
Destijds fietste ik ook van stage naar huis ongeveer 8 kilometer fietsen, met 2 hellingen op. Totaal fietste ik dus zo’n 16 kilometer per dag, + alleen water drinken + een handje vol warm eten = foute keuze!
Dat heb ik gemerkt. Ik fietste rond 5uur terug naar huis van stage met een lege maag want had niets gegeten, alleen wat gedronken. Toen ik in een bocht de bult op moest fietsen kreeg ik vlekjes voor mijn ogen en viel ik flauw op de fiets. Toen ik weer wakker werd stond er een man boven mijn hoofd, die mij blijkbaar had zien vallen.
Mijn ouders werden gebeld want ik kon niet verder op de fiets. Mijn stuur was zo krom dat mijn rechter kant helemaal omhoog stond. Moet je dus na gaan wat voor rare val ik hem gemaakt.
Wonder boven wonder had ik verder niet veel, een aantal schaafwonden, blauwe plekken en kneuzingen.
Ik ging dus letterlijk op mijn bek! Wat mijn redding geweest is. Toen zijn mijn ogen geopend en ging ik weer eten.
Want ik was heel slecht bezig!
Wat mij bezielde weet ik nog niet, maar ik ben zo blij dat ik toen gevallen ben en daardoor besefte dat ik weer moest gaan eten!
Mijn moeder heeft nog zo’n jaar bij elke maaltijd die ik at gezeten om te kijken of ik het wel echt opat.
Nog altijd zit ik niet aan de 75 kilo die ik eigenlijk zou moeten wegen maar dat is ook niet erg. Ik heb een gezond lijf, en in ieder geval gezond gewicht. Ik ben niet meer extreem dun, en ook zeker niet dik! De 28 kilo te licht is inmiddels omgebogen naar 9kilo te licht. Wat redelijk netjes is. Ik kan nu eten wat ik wil maar kom nauwelijks aan. Wat wel een opluchting is. Ik kan me dus vaak laten gaan maar kom hooguit een paar gram aan. Wat er na een aantal buikspieroefeningen ook wel weer af is.
Wat ik er aan heb overgehouden is dat ik het bijna altijd koud heb, zelfs als het 40 graden is zit ik nog te bibberen van de kou! Ik was extreem moe, sliep van 19uur tot 06.30uur en werd alleen wakker als mijn wekker ging of iemand mij kwam wakker maken, viel regelmatig flauw, last van mijn spieren door te kort aan vitamines. Ook heb ik een lage bloeddruk (dit had ik deels ervoor ook al).
Mijn tips voor jullie als jullie last hebben van Anorexia of een andere eetstoornis:
Tip 1: Wees jezelf!
Ga jezelf nooit veranderen omdat anderen denken of vinden dat je niet goed genoeg bent! Laat ze dat lekker geloven zolang jij maar jezelf blijft. Niemand mag ooit tegen jou zeggen dat je te dik bent! Iedereen is perfect zoals je bent, en laat je niets wijsmaken door anderen! Niemand heeft een perfect lichaam, en dat hoeft ook helemaal niet!
Tip 2: Laat je niet beinvloeden door anderen!
Dit hangt deels samen met de tip hierboven. Als anderen aan dieten doen, hoeft het niet te zeggen dat jij dat wel moet. Absoluut niet! En als je een paar kilo kwijt wil kun je beter gaan sporten! Dat is veel beter voor je lichaam!
Tip 3: Neem geen voorbeeld aan die veels te magere modellen.
Dat is zo niet realistisch, zij hongeren zich uit, eten hooguit 1 wortel op een dag en lopen een mode show. Niet nadoen! Waarom zou je dat willen? Ten eerste, je loopt toch geen modeshow, en loop je dat wel, waarom wil je dan zo dun zijn? Of ook net als mij ooit op je bek te vallen? Dat is het echt niet waard hoor!
Tip 4: Geef jezelf positieve complimenten!
Als je ervan af wilt, ga jezelf belonen met elke 500 gram die je aankomt. Trakteer jezelf op iets wat je al heel lang wilt bij de eerste 5 kilo erbij, of ga iets leuks doen! Jezelf belonen helpt bij het behalen van persoonlijke doelen! Wat is er mooier als je weet dat als je 5 kilo bent aangekomen je iets super gaafs gaat doen!
Tip 5: Vraag hulp!
Je kunt het niet alleen, zeker niet als je al zoveel afgevallen bent en er psychisch niet sterk genoeg voor bent! Het is geen schande om hulp te vragen, er zijn speciale mensen die je heel goed kunnen begeleiding in het traject! Echt doen!
Dit was mijn verhaal en mijn tips voor jullie. Als je iemand herkent of denkt dat diegene anorexia heeft let op het eetgedrag, vraag of anderen ook hun blik hierop kunnen werpen. Vraag hulp aan leraren, ouders etc.
Kennen jullie mensen met een eetstoornis?
Veel liefs,
Carolien
Sorry als je het vervelend vindt dat ik het zeg, maar moet het geen anorexia zijn? Nu twijfel ik heel erg om het te versturen… Sorry!
Buiten dat, echt onwijs knap van je dat je dit met ons deelt. Het is niet niks, een eetstoornis. Ook denk ik dat ondanks dat het bij bijna iedereen in de omgeving wel voorkomt een hoop mensen de psychische probleem niet inzien, omdat we daar niet overpraten. Sterk geschreven en nogmaals knap! Xoxo
Wat knap dat je dit met ons deelt!
Ik heb een aantal vriendinnen die eetproblemen hebben. Anorexia, boulimia, BED.. Alle eetstoornissen zijn verschrikkelijk.
Sterkte en succes verder!
Pfff, heel heftig! Gelukkig dat je erover heen bent! Het is wel anorexia en niet anerexia 🙂
jeetje wat verschrikkelijk… maar wat ontzettend knap dat je hierover kan schrijven!!!! Fijn dat het sinds je ‘ val ‘ weer wat beter gaat… En wat handig deze tips voor mensen met anorexia!!
Wat ontzettend knap dat je hierover durft te schrijven! Gelukkig gaat het nu weer wat beter met je!
Dankjewel! Ja dat punt ben ik gelukkig allang voorbij. Ik weet nu mijn grens daarin en dat gaat gelukkig heel erg goed! xx